Hallow Hallow, Nihauw zoals ze hier op de toeristische plaatsen met een kleine buiging er bij zeggen. De rest van China steekt gewoon zijn hand op zoals bij ons en den Hallow is meestal het enige woord dat we begrijpen.
Van de troiloog China is het eerste boekdeel geschreven en met inmiddels 2000 km in de benen zijn we even een midweekje op vakantie in het (pitoreske) Dali. Het is al van in Jing-Hong geleden dat we nog iets schreven en de eerste indrukken van china zijn dus stilaan gerelativeerd.
China blijft te groot en te gek om jullie een objectieve weergave te kunnen geven, maar zij die er ooit geweest zijn zullen ongetwijfeld bevestigen dat het de moeite waard is. Aangezien de Chinezen één vierde van de wereldbevolking vertegenwoordigen is het niet altijd even gemakkelijk om de gelijkgezinden er tussen uit te pikken en de taal, maar ook de compleet diverse logica maakt dat we ons vaak onbegrepen voelen en andersom. Gelukkig wordt er hier veel gelachen, een plezante en duidelijke vorm van communicatie.

We hebben na een kleine zoektocht de weg gevonden op de meer alternatieve, vaak niet verharde wegen en ondanks het stof (oranje gravel) is dat een hele verademing. Meer dan ooit is het woord boer bij ons een eretitel geworden. Hardwerkende sterke en zeer vriendelijke mensen. De sterke vrouwen hebben ze zichzelf ook overtroffen want na de imense hopen hout die ze in Laos versleurden zijn ze hier onderweg met gigantische rotsblokken voor het steenkappen. De sterkste man van Berendrecht is er een prulleke tegen.

Het is een groot contrast met de steden waar je rotverwende kinderen allerlei fluoriserende rotzooi ziet verorberen of zichzelf een epilepsie aanval doen krijgen door allerhande zwaar uit de hand lopende software. In die voor ons vaak te overweldigende drukte zoeken we dan meestal een park op waar de opa's samen komen om hun vogel uit te laten en versta me niet verkeerd het gaat om echte vogels. De dames komen met allerhande attributen als waaiers, wimpels en kalabassen een beetje airobicen.

Nu het stilaan wat kouder wordt en we de eerste sneeuw reeds op de toppen hebben zien liggen zullen we op zoek moeten gaan naar een alternatief, maar dat wijst zichzelf wel weer uit. We trekken nu naar het Tibetaans gedeelte van China waar het naar alle waarschijnlijkheid wat rustiger is. Volgens enkele goede bronnen ook meer Tibetaans dan rechtsreeks naar Lhasa te gaan. We zullen waarschijnlijk niet anders kunnen dan te doen wat de Chinese overheid ons oplegt en de weergoden ons toelaten maar ons lijkt het het meest comfortabel nog een klein vijftienhonderd kilometer naar het noorden te gaan.

Dit is pas voor over enkele dagen want ondertussen zijn we er in geslaagd om vrij goedkoop te verblijven in een al te gek Guesthouse, met de waarschuwing uit menig reisboek gekregen te hebben dat dagen hier soms weken worden, hebben wij ons voorgenomen hier tegen woensdag ribbedebie te zijn.

Het moutenbike seizoen is wellicht in Belgie al op volle toeren en ik twijfel er niet aan dat de soepkes halverwege een tourtocht zwaar gewaardeerd worden. Hier worden ze aangevuld met gigantische dieren erin en beken drank en als ge geen Chinees kunt is er bij dit gebeuren geen verademing toegelaten. We komen hier niets te kort.

Winterse groeten vanuit Dali.
Stien en Cis