Geachte feestneuzen! Voor ik het vergeet ook van onzentwege natuurlijk de beste wensen! Voor ons was het dit jaar nieuwjaar zonder vuurwerk, aangezien men dat hier louter gebruikt om de geesten mee af te schrikken tijdens begrafenissen. En voor de lieve vrede hier wat te bewaren, hebben we dan ook wijselijk besloten onze strijkers maar voor een andere keer te bewaren...

Wij zijn intussen terug in Chengdu, na een dikke week in Lhasa te hebben vertoefd. De treinrit van 48 uur was er weer eentje om niet snel te vergeten. Zowel onze treincoupe volgestouwd met de halve Chinese populatie, als de adembenemende uitzichten zullen ons nog lang bijblijven. Eens in Lhasa aangekomen werden we werkelijk overdonderd door alles. Leek wel een andere dimensie, het landschap en de mensen waren zoals we het in onze fantasie zelfs niet hadden kunnen voorstellen. De sfeer aan de tempels, de onvoorwaardelijke overtuiging van pelgrims en het door en door koude klimaat maakte deze week tot een onbeschrijfelijk geheel. Hoewel menige mensen ons hadden afgeraden in de winter naar deze oorden te trekken, waren wij daarentegen enorm opgelucht dat er haast geen toeristen te bespeuren waren. Lhasa bleek, in tegenstelling tot de gemiddelde Chinese stad, erg boeiend. Gewoon al wat door de kleine straatjes lopen bleek voldoende om van de ene verbazing in de andere te vallen. De Tibetaanse cultuur, met hun architectuur, hun kleding en religieuze gewoonte zijn ontzettend intrigerend. Al zouden ze toch eens moeten afstappen van die Yaks, want alles wat die beesten produceren (yakboter, melk, vlees,huidcreme,...) laat een geur achter die niets aan de verbeelding overlaat.

Tegelijkertijd is er ook wel de politieke realiteit, die hoewel men erg veel moeite doet om die voor de toeristen te verstoppen, af en toe erg ontnuchterend is. Een onschuldige atletiekwedstrijd tussen verschillende scholen, wordt bijvoorbeeld begeleid door op zijn minst 400 soldaten. We weten te weinig af van Tibet om dergelijke situaties juist te kunnen plaatsen, maar ons liet het toch met een bedreigend en angstig gevoel achter. Daarnaast werden we ook voor de eerste keer deze reis geconfronteerd met bedelaars, waaronder zeer veel erg jonge kinderen. Het was dan ook vaak schrijnend om te zien hoe Chinezen de toeristen weten te lokken in hun pseudo- 'Tibetaanse' cafeetjes en guesthouses, terwijl de echte Tibetanen vaak echt in armoede leven.

De omgeving van Lhasa verkennen zonder onze vertrouwde fiets bleek echter geen evidentie, aangezien aan alles daar wel een prijskaartje hangt om u tegen te zeggen. Bovendien bleken verschillende passen gesloten gezien de sneeuw en het gevaar van verhard ijs op de wegen. Toch hebben we verschillende zeer indrukwekkende 'uitstappen' kunnen doen. We hebben enkele kloosters bezocht, waar je op de weg daarheen de pelgrims ziet die van heinde en ver komen. Weken of maanden lang zijn ze soms onderweg, waarbij ze niet gewoon wandelen maar om de twee stappen languit op de grond gaan liggen. 's Nachts slapen ze dan in tenten aan de kant van de weg, en dat vaak bij temperaturen die wel heel ver onder het vriespunt liggen. Ons respect voor de Tibetanen groeide dan ook met de dag. Verder hebben we ook een bergmeer bezocht, waarvan het helblauwe water ingekapseld zat tussen bruin-groene bergen met in de verte een sneeuwpiek van 7000m. Hier raakt de aarde de hemel, en besef je plots dat je wel degelijk op het dak van de wereld staat. Diezelfde dag werd ons beloofd langs een hotspring te komen. Onze verwachtingen lagen niet erg hoog, wat onze verbazing des te groter maakte toen we plotseling stopte aan een buitenzwembad van 40 graden met een overweldigend zicht op de ons omringende bergen. We kunnen jullie verzekeren dat het gevoel om in bikini rond te lopen in Tibet een wel zeer vreemde gewaarwording is! En ik moet daar van Cis aan toevoegen dat de konijnen op die moment bijna door den draad zaten.

Tibet heeft zonder twijfel ons hart gestolen, wat de terugkeer naar een grijs, regenachtig en smoggend Chengdu des te harder maakte. Vandaar dat we morgen het nieuwe fietsseizoen officieel geopend verklaren en terug op ons stalen ros klimmen om de kou en regen ver achter ons te laten. Dat werd ook dringend tijd, want ondertussen zijn we allebei ziek geworden van al dat stilzitten. Dat wordt trappen dus om al die microbes uit ons lijf te krijgen.
Tasjhi dele en yakboterthee,
greetzzz,
Miss Skitters en M. to the Onastry