Geachte webloggers,
We zijn jullie zeker niet vergeten. Eveneens zijn we niet van de aardbol verdwenen, of zijn er ons andere dingen overkomen.
Onze rustige dagen op Ko Chang zijn een beetje anders van start gegaan dan we hadden gepland. Aangezien we langer dan 30 dagen op Thaise bodem verbleven hadden we weer een ander stempeltje nodig in ons paspoort. Ik was er van overtuigd dat dit een administratieve formaliteit was, die we op de imigratiedienst met een paar dollar wel konden fiksen. FOUT ! Een overstay zoals dat heet kost tegenwoordig 8 dollar per dag en de tijd dat men hier losjes overging, is naar verluit voorbij. Extensions worden nog gegeven voor maximum 7 dagen en kosten 50 dollar.
Het achterpoortje staat gelukkig nog steeds open, een uurtje de grens over, niet vergeten om onderweg taxfree te shoppen en dan terug Thailand binnen. Wezijn dus bij deze ook in Cambodia geweest.

Ondertussen had Joerieke, zoals we hem noemde onze spullen bewaart. We konden in een van zijn bungalows slapen, wat me op het idee heeft gebracht ons tuinhuisje ook te gaan verhuren. ongetweifelt de goedkoopste plaats van Ko Chang, maar proper en goed van eten. Goed om even terug op adem te komen.

Stien was het stilzitten echter verleerd en ging al van de eeste dag van start met een kookcursus. Alsof dat nog niet genoeg was heeft ze zich ook ook nog 3 dagen verdiept in de geneeskundige leer van Dr zifaga.
Verder genoten we van de zon en de zee, we veruimden al snorkelend onze horizon naar de eilanden Ko Mek en Ko Saad en reden een dagje het eiland rond. Prachtig! Ondanks de vele resorts langsheen de kustlijn is Ko Chang een mooi stuk beschermde natuur.

Omdat we graag op alle markten thuis zijn, kon ook een spa'ke er niet aan ontbreken.
Een resort met zwembad ( aan zee ??? ) een honig peeling, een sesam scrubbing, pedicure,manicure en kapper... We werden gepamperd zoals dat in de thermen heet.

Proper gewassen vertrekken we naar Bangkok. Wat ik nu schrijf wordt me zeker kwalijk genomen, maar ons madam had nog graag een dagje of twee gaan shoppen.

Vele groetjes

De Klaktoerisjes

Yoew fans,

Genietend van de toeschouwers langs de kant van de weg, hebben we ons inmiddels van de Laotiaanse grens in de richting van de kust bewogen. Eigenlijk net zoiets als van de Ardennen naar de Belgische kust fietsen zoals sommige grapjurken in de comments durven beweren. Nee, nee het was andere koek! Zo'n 38 graden en de zon pal op onzen bol, en daarbij komt dan nog dat er de laatste dagen een stevige wind op kop stond.
Ons plan was om wat te gaan kamperen in de nationale parken, maar op dag 1 kwam er al niet veel van in huis. We werden ontvangen door een knappe boswachtster en sliepen in het huisje van de brandwacht. Deze bood ons een rondritje aan met de jeep. Knap (en eerlijk gezegd deed niet fietsen wel eens deugd). Van op een mooie uitkijkpost konden we het ganse gebied zien dat hier en daar aan het branden was. De security maakte zich er niet echt druk in en wij dus ook niet (of toch maar een klein beetje, en het vervolg van onze reis heeft uitgewezen dat we daar niet helemaal ongelijk in hadden). Maar onze, ('mijn', moet ik van Stien verbeteren) beenharen zijn niet afgebrand en ondertussen zijn er al enkele fikse regenbuien gevallen.
Morgen is het de koninginnenrit, nog 60 km tot op het strand en dan de boot op naar Ko Chang.
Palmbomen en parelwitte stranden, de foto's volgen zodra de reisgids van Club Med uitkomt.
Groet, Cis.