Hallow Hallow, Nihauw zoals ze hier op de toeristische plaatsen met een kleine buiging er bij zeggen. De rest van China steekt gewoon zijn hand op zoals bij ons en den Hallow is meestal het enige woord dat we begrijpen.
Van de troiloog China is het eerste boekdeel geschreven en met inmiddels 2000 km in de benen zijn we even een midweekje op vakantie in het (pitoreske) Dali. Het is al van in Jing-Hong geleden dat we nog iets schreven en de eerste indrukken van china zijn dus stilaan gerelativeerd.
China blijft te groot en te gek om jullie een objectieve weergave te kunnen geven, maar zij die er ooit geweest zijn zullen ongetwijfeld bevestigen dat het de moeite waard is. Aangezien de Chinezen één vierde van de wereldbevolking vertegenwoordigen is het niet altijd even gemakkelijk om de gelijkgezinden er tussen uit te pikken en de taal, maar ook de compleet diverse logica maakt dat we ons vaak onbegrepen voelen en andersom. Gelukkig wordt er hier veel gelachen, een plezante en duidelijke vorm van communicatie.

We hebben na een kleine zoektocht de weg gevonden op de meer alternatieve, vaak niet verharde wegen en ondanks het stof (oranje gravel) is dat een hele verademing. Meer dan ooit is het woord boer bij ons een eretitel geworden. Hardwerkende sterke en zeer vriendelijke mensen. De sterke vrouwen hebben ze zichzelf ook overtroffen want na de imense hopen hout die ze in Laos versleurden zijn ze hier onderweg met gigantische rotsblokken voor het steenkappen. De sterkste man van Berendrecht is er een prulleke tegen.

Het is een groot contrast met de steden waar je rotverwende kinderen allerlei fluoriserende rotzooi ziet verorberen of zichzelf een epilepsie aanval doen krijgen door allerhande zwaar uit de hand lopende software. In die voor ons vaak te overweldigende drukte zoeken we dan meestal een park op waar de opa's samen komen om hun vogel uit te laten en versta me niet verkeerd het gaat om echte vogels. De dames komen met allerhande attributen als waaiers, wimpels en kalabassen een beetje airobicen.

Nu het stilaan wat kouder wordt en we de eerste sneeuw reeds op de toppen hebben zien liggen zullen we op zoek moeten gaan naar een alternatief, maar dat wijst zichzelf wel weer uit. We trekken nu naar het Tibetaans gedeelte van China waar het naar alle waarschijnlijkheid wat rustiger is. Volgens enkele goede bronnen ook meer Tibetaans dan rechtsreeks naar Lhasa te gaan. We zullen waarschijnlijk niet anders kunnen dan te doen wat de Chinese overheid ons oplegt en de weergoden ons toelaten maar ons lijkt het het meest comfortabel nog een klein vijftienhonderd kilometer naar het noorden te gaan.

Dit is pas voor over enkele dagen want ondertussen zijn we er in geslaagd om vrij goedkoop te verblijven in een al te gek Guesthouse, met de waarschuwing uit menig reisboek gekregen te hebben dat dagen hier soms weken worden, hebben wij ons voorgenomen hier tegen woensdag ribbedebie te zijn.

Het moutenbike seizoen is wellicht in Belgie al op volle toeren en ik twijfel er niet aan dat de soepkes halverwege een tourtocht zwaar gewaardeerd worden. Hier worden ze aangevuld met gigantische dieren erin en beken drank en als ge geen Chinees kunt is er bij dit gebeuren geen verademing toegelaten. We komen hier niets te kort.

Winterse groeten vanuit Dali.
Stien en Cis

Hallo daar bleekscheten! Hier weer wat nieuws, inmiddels vanuit het verre China. We hebben zo'n 10 dagen geleden de grens overgestoken, en dat hebben we geweten! Twee landen lijken niet meer te kunnen verschillen dan Laos en China dat doen. Daar waar Laos innemend, ingetogen en kalm was, is China in alles 'over the top'. Het verkeer is waanzinnig. Grote vrachtwagens steken elkaar voortdurend voorbij op bergpassen waar wij ons zelfs met de auto niet op zouden wagen. Elke chauffeur die ons in het vizier krijgt, blijkt bovendien de aandrang te krijgen uit zijn raampje te gaan hangen en minstens 5 maal te toeteren. Niet erg rustig fietsen dus. Daar waar de mensen in Laos voortdurend aan Cis zijn beenspieren wilden voelen, en mij negeerden daar ze ervan uit leken te gaan dat ik in de sitecar zat, zijn de rollen in China omgekeerd. Auto's en brommers komen vlak naast mij rijden om dan een hele klap in het Chinees te beginnen, hun duim op te steken, en al lachend verder te rijden. Cis lijken ze niet op te merken. Chinezen blijken ook lang niet zo bedeesd als de Laotianen. Ze kijken ongenegeerd mee wanneer je geld uit de muur haalt en komen je voortdurend aanraken. Maar wat nog het meest wennen is, is het lawaai. China lijkt 24 op 24 op volle toeren te draaien, wat rustig slapen nagenoeg onmogelijk maakt. Het Chinese eten is dan weer een verademing na een maand lang Laotiaanse noedelsoep. Gestoomde dumplings, kip met gember en BBQen in het park.,... Het wordt er alleen maar beter op !
Ondertussen zijn wij in Jinghong aanbeland, waar we alweer vertrekken na een stop van twee dagen. Gisteren zijn we een Antwerpenaar tegen het lijf gelopen die hier inmiddels drie jaar woont. Samen zijn we er dan een dag op uit getrokken naar een waterval hier in de buurt. Eigenlijk heel plezant. Een uur lang in een minibusje onderweg geweest, wat eens een aangename afwisseling was na een maand op twee wielen te hebben doorgebracht. Daarna een dik uur over smalle paadjes door 'de brousse'om uiteindelijk met zn 3en in het ijskoude water te kunnen duiken. Niet echt de luie dag die we voor ogen hadden, maar wel een goeike. 's Avonds dan nog een goei pint gaan pakken en besloten nog een dag langer in deze stad te blijven. Morgen dus terug de fiets op richting Simao.
Verder, en inmiddels waarschijnlijk kouder en hoger gelegen, nieuws volgt!
Doe iedereen daar de groeten van ons, en tot binnenkort.
Wie ons wil bereiken, kan dat voor de komende maanden wel best via onze hotmailadressen
lambaertscis@hotmail.com
stienfonteyn@hotmail.com

want wij krijgen onze weblog niet meer open hier.
Een stevige linker,
Cis en Stien