Aangekomen in Luang Prabang. We made it, en 't was niet niks. 5 dagen lang zeer intens geleefd. 's Morgens om half 6 opstaan, zakken pakken en in de schemering op de fiets. Vaak pas na 20 km bergop een kraampje vinden met wat rijst of fruit als ontbijt. Dan tot 4u 's middags fietsen om te eten en slaapplaats te zoeken. Tegen half 4 doodmoe in ons bed. Vremd genoeg deed 't deugd om op die manier te leven. Je voelt dat je met de essentiële dingen bezig bent. Het fietsen is zwaar, hoef daar niet om te liegen, dagen tot 80 km en tot een hoogte van 1.500m. Dit heeft me al bloed, zweet en tranen gekost. Maar 't is het allemaal dubbel en dik waard, het is zo verschrikkelijk schoon in de bergen.
Plotseling een wolkenpak onder je zien, en beseffen dat je helemaal tot boven de wolken getrapt bent, onbeschrijfelijk. Zo indrukwekkend.
Cis heeft ons daarna een super guesthouse gefixt, met een warme douche! Een zaligheid. 3 dagen in Luang Prabang, lekker gegeten, tempel bezocht en gerelaxt.
Morgen nemen we de boot naar Pak Beng om vandaaruit verder te fietsen.
Stien

Zij die Luang Prabang haalden (en bovendien elkaar nog steeds graag zien) groeten u! Maar Temptation Island is er inderdaad niets tegen... Inmiddels eveneens de kaap van de eerste 500 km te fiets ruimschoots overschreden, wat gevierd werd met een bier Lao. De afgelopen dagen even tot rust gekomen, om morgen met de boot tot in Pak Beng. En dan weer terug de fiets op richting China. De afgelopen week was zwaar (vooral dan voor de minzame duwer die zijn stale rosse elke helling moest weten op te krijgen), maar vooral ongeloofelijk knap. Kleine bergdorpjes, afdalingen van meer dan 20 kilometer, en noedelsoep tot ze de oren uitkwam. Tot de volgende!

Eens de drukte van Bangkok verlaten, hebben we weer voldoende lucht in onze longen om een fatsoenlijke goeiendag te zeggen. Bij deze kiekeboe. Inmiddels zijn we tot in Vang Vieng getrapt, om daar morgenvroeg weer voor dag en dauw te vertrekken richting Luang Prabang. Tussen pot en pint gezegd, zou dit een tochtje van 200 km moeten zijn, maar wij rekenenen erop er vier dagen over te doen. De afgelopen week was er eentje dat kon tellen. Met een eerste kennismaking met de heuvels van Laos, een van de beesten vergeven guesthouse, en de ontdekking van een prachtig meer in Na'am. Het eten is hier meestal feu, niet veel 'soeps' dus. Vandaag in Vang Vieng eens goed den toerist gaan uithangen met een kajaktocht en bijbehorende swing (schommelsprong van 15 m van bamboe constructie). Maar laat ons duidelijk zijn, onze volgende investering is een opblaasbare kajak en een fietskar. Het toerisme mogen ze dan voor zich houden. Amigo's, Adios en tot in Luang Prabang...

Een weekje verder en weer even tijd voor een kort bericht. We hebben in de buurt van Petchaburi gezeten en kunnen genieten van zowel de zee als wat men bij ons de polder zou noemen. Het enige verschil is dat er bij ons geen varanen zitten en hier wel. a See monster zoals een thaise matrone ons later wist te vertellen.
Het kamperen koste ons een kleine relatiecrisis maar het teakhouten guesthouse aan zee maakte alles snel weer goed. We deden ook een poging om beetje te fietsen, wat voorlopig aardig lukte. Stien houdt haar hart vast, want de bergen van Laos liggen in het nabije vooruitzicht. Morgen nemen we de nachttrein naar Nongkai, om daar de Friendship bridge over te steken. Aangezien Laos ooit een Franse kolonie was hunkeren we naar een goei baguet met amercain,toch van het eten hier zeker geen klagen de Thais hebben echt wel een wereldkeuken. Tot de volgende, Stien en Cis.

Hier een eerste berichtje vanuit Bangkok. Goed aangekomen en inmiddels ook al min of meer geacclimatiseerd. Dit nadat we eerst een slotenmaker moesten zoeken om Stien haar goed beveiligde bagage te openen. Maar elk mooi meisje maakt al eens een foutje, niet?
t Is te hopen dat dit niet geldt voor het meisje van de visa arangement, want we zouden nog graag onze reispas terug hebben. Als alles goed loopt hebben we op 12 oktober onze visa, vandaar dat we morgen richting zee trekken om nog wat energie op te doen voor het komende harde labeur per fiets. Ondertussen zijn we gewend geraakt aan de straathonden en meer gemotoriseerde dieren ( tuk-tuk ). Wie ooit een poging gedaan heeft om te fietsen in Bangkok zal ons wel begrijpen. Nathalie heef haar pakje in het ziekenhuis aangekregen en wij hadden er bijna kunnen bij gaan liggen.
Zo, onze Chang lonkt, vele groeten daar in Belgie, en tot mailens. Stien en Cis

Lieve familie, vrienden, collega's,...

Nog een laatste berichtje verzonden vanuit het thuisland. Onze fietsen en zakken staan vertrekkensklaar, en wij eveneens... Morgen nemen we rond den 3en het vliegtuig richting Bangkok om daar dan zo'n 16 u later aan te komen. Verder bericht volgt uiteraard nog. Bij deze wensen wij iedereen veel genot van het (momenteel erg regenachtige) Belgiënland. Wij zijn weg van A!!!